Publiczna Szkoła Podstawowa

Kolędy czas…
czyli o Bożym Narodzeniu i świątecznych tradycjach

       Są święta w naszym kalendarzu najdroższe i najbliższe, bo wywołują falę marzeń  najczulszych i najmilszych.(…)” Wszyscy potrzebujemy świat i czekamy na nie z utęsknieniem. W naszej kulturze chrześcijańskiej święto ma szczególny wymiar- łączy się z wyobrażeniami o życiu człowieka na ziemi i po śmierci. Jest okazją do refleksji nad światem niematerialnym, a także okazją do integracji w rodzinie i społeczności.

Boże Narodzenie to najweselsze i najbardziej zaskakujące święta. Wszyscy cenią sobie ich specyficzny klimat, który roztacza się przez wiele dni przed i po 25 grudnia.   I chociaż w poszczególnych krajach, czy też regionach polskich tradycje i zwyczaje różnią się między sobą, to wszędzie święto to obchodzone jest bardzo uroczyście.
W tradycjach bożonarodzeniowych zwyczaje chrześcijańskie mieszają się z obrzędowością ludową, przedchrześcijańską. Nie wszyscy zdają sobie sprawę, że szereg zwyczajowych nakazów dotyczących wigilijnego stołu, jak choćby zostawianie miejsca przy stole dla zbłąkanego wędrowca, to echo dawnych wierzeń słowiańskich. Podobnie widać to w zwyczaju kolędowania. Obok Maryi, Trzech Króli, Heroda w grupach kolędniczych, inscenizujących apokryficzne sceny oparte na motywach ewangelicznych, występują zwierzęce maszkary: turoń, koza, niedźwiedź- prastare symbole siły, witalności, płodności. Postaci te pojawiają się także w bożonarodzeniowych szopkach.
Z chęcią kultywujemy tradycje, które wzbogacające nasz sposób przeżywania świąt Bożego Narodzenia. Łamiemy się opłatkiem, zostawiamy puste miejsce przy stole, pod obrus wkładamy sianko, na pamiątkę, że Jezus urodził się na sianku,  ubieramy choinkę –symbol dobrobytu, szczęścia i dobrych życzeń. I choć najczęściej jest to choinka sztuczna, to przynajmniej gałązkę żywą, z prawdziwego drzewa kładziemy na stole. Przestrzegamy też tradycyjnych potraw wigilijnych, zróżnicowanych regionalnie, jednak wszędzie bezmięsnych. Dzielimy się opłatkiem, łamiąc wszelkie gniewy i urazy, życzymy sobie tego co najlepsze. Piękną tradycją bożonarodzeniową są jasełka. Zawdzięczmy je św. Franciszkowi z Asyżu, który jako pierwszy urządził żywą inscenizację o Bożym Narodzeniu, by przybliżyć ludziom ewangeliczne zdarzenie.
W naszej szkole dumę z posiadania tak bogatej tradycji narodowej i regionalnej pokazujemy na wielu płaszczyznach. W holu, pachnące jedliną, okazałe drzewko zachwyca różnorodnością światełek i ozdób, będących w dużym stopniu dziełem uczniów.  Świąteczny wystrój podkreśla wystawa szopek betlejemskich, zaprojektowanych i wykonanych przez dzieci i młodzież w ramach ogólnoszkolnego konkursu plastycznego. Pokaźna grupa młodych aktorów- kolędników, co roku, przypomina nam o cudzie Bożego narodzenia w przedstawieniu jasełkowym. Do świątecznej tradycji szkolnej należą także przeglądy kolęd i pastorałek, cieszące się wielką popularnością w szkolnej społeczności. Pamiętamy też o symbolice opłatka, którym dzielimy się w czasie spotkań klasowych oraz podczas spotkania opłatkowego dla obecnych i byłych pracowników naszej placówki.
Wierność tradycjom świątecznym, tak chętnie kultywowanym w naszym środowisku, nie jest jednak tylko pustym znakiem powrotu do korzeni, czy też świadectwem własnej tożsamości. Do szkolnych tradycji zwiazanych z obchodami świąt Bożego Narodzenia należą: jasełka, przegląd kolęd i pastorałek, który obbywa się corocznie w ostatnim dniu nauki przed świętami; konkursy plastyczne o tamatyce bożonarodzeniowej oraz spotkania klasowe połączone z dzieleniem się opłatkiem. Mamy nadzieję, że dzięki tym tradycjom nie zgubimy rodzinności i intymności świąt Narodzenia Pańskiego, a ich tajemnica zostanie odkryta w naszych sercach.

Na czas zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia życzymy, by ciepły uśmiech i wzajemna życzliwość ogrzewały wszystkie domy a radość i pokój niech towarzyszą nam przez cały Nowy Rok!

                  tekst: Renata Puzio